1848 yılında yayımlanan Komünist Manifesto şu cümleyle bitiyordu: “Bütün Ülkelerin Proleterleri, Birleşin!” (“Proletarier aller Länder, vereinigt euch!”).

Daha önceki yazılarımda Amerikan, Alman, İngiliz ve Fransız işçilerinin, emperyalist sömürüyle birlikte milliyetçileştiğini ve şovenleştiğini, kapitalizmin mezar kazıcısı olmaktan çıkarak, kapitalizmin payandalarına dönüştüğünü, emperyalist güçlerin NATO, Uluslararası Para Fonu, Dünya Bankası, Dünya Ticaret Örgütü gibi uluslararası örgütlerine karşı çıkmadıklarını, kendi devletleri ve sermayedarlarıyla özdeşleştiklerini anlatmıştım.

Bir de uluslararası sendikal örgütler var. Peki, bu uluslararası sendikal örgütler, işçi sınıfının uluslararası düzeyde kader ve mücadele birliğini örgütlüyor mu? Bırakın kader ve mücadele birliğini örgütlemeyi (enternasyonalizmi), farklı ülkelerin işçi sınıflarının birbiriyle dayanışmasını, yardımlaşmasını örgütlüyor mu?