Avrupa’nın emperyalist ülkelerinin işçi sınıfları günümüzde “devrim” yolunda mı ilerliyor, yoksa kapitalist düzen içinde ve emperyalist sömürüyü destekleyerek yalnızca haklarını korumaya mı çalışıyor? Ortada “işçi sınıfı enternasyonalizmi ve küresel direniş” mi var, yoksa “sendika emperyalizmi” mi? Avrupa’nın emperyalist ülkelerinin sendikacılık hareketlerinin büyük bir bölümü azgelişmiş ülkelerdeki çalışmalarında enternasyonalist bir ruhla mı hareket ediyor, yoksa bir dönem Afrika’daki ve 19. yüzyılın ikinci yarısında Anadolu’daki misyonerlerin ruhuyla mı? Bu konularda takınılan tavırlar ve izlenen politikalar, bazı “kötü” insanların aldatmalarının mı ürünüdür; yoksa emperyalist sömürüden işçi sınıfının çok büyük kesimlerine sağlanan olanaklar nedeniyle, işçi sınıfının doğru olarak algılanmış kısa ve orta vadeli nesnel çıkarlarının mı doğal sonucudur?

Bu kitap, bunlara ve benzeri sorulara yanıt verme çabasıdır. Bu çaba gereği, Avrupa’nın önde gelen emperyalist ülkelerinin işçi sınıfı ve sendikacılık hareketi tarihlerine de, sosyalist/sosyal-demokrat/işçi partileri ile komünist partilerin politikalarına ve etkinliklerine de bakılacaktır. Ancak bu bakış, kapitalizmin mezar kazıcılarının kapitalizmin payandalarına dönüşümü sorunuyla sınırlıdır; yapılmaya çalışılan, Avrupa işçi sınıfı ve sol hareket tarihi yazmak değildir.

Burada kitabın "İçindekiler", "Tablolar listesi", "Sunuş", "Giriş", "Sonuç" ve "Kaynakça" bölümleri verilmektedir.