Türkiye’nin işsizlik sorunu toplumun üzerine karabasan gibi çöküyor. İnsanlara istihdam olanakları yaratmanın yolları tartışılıyor. Ancak işsizliğin nedenleri yeterince irdelenmiyor. Halbuki hastalığı tedavi edebilmek için, hastalığa yol açan nedenleri doğru belirlemek gerekir.

İşsizlik sorununun yaratılmasında en önemli etmenlerin başında, 1980’li yılların başlarından itibaren uygulanan özelleştirmeler gelmektedir. O zaman, yeniden kamu işletmeciliğini ve planlı ekonomiyi savunmadan, işsizlikle mücadele önerisi getirmek hayal dünyasında dolaşmaktır.

“Piyasa”, “sermaye” demektir. İşsizlik sorununa “piyasa” çözüm getiremez. “Piyasa”, yani sermayedar sınıf, işsizliğin artmasından şikayetçi değil. Tam tersine, işsizlik arttıkça, insanlar daha düşük ücretlerle ve daha kötü çalışma koşullarında çalışmayı kabul etmek zorunda kalıyor. Sermayedar sınıf, daima bir “yedek sanayi ordusu”ndan, “işçi sınıfını terbiye etmekte kullanmayı düşündükleri” işsizlikten yanadır.